Mensen communiceren vooral met gesproken taal. Wanneer wij praten, begrijpt de hond niet wat wij zeggen. De hond begrijpt de klanken. Ze kunnen vaak geen onderscheid maken tussen bijvoorbeeld “zit” en “fit”. Ze begrijpen ook de toon, ze kunnen onderscheidt maken tussen een vriendelijke en een kwade toon. Honden kunnen niet praten met woorden. Ze gebruiken lichaamstaal om te communiceren.

Honden praten met hun staart.

Bijvoorbeeld:

De staart wijst recht naar achteren "laten we eens zien wie hier de baas is"

Staart omhoog en over de rug krullend "ik ben hier de baas en iedereen weet dat"

Staart laag, vlak achter de achterbenen, achterpoten recht, lijf recht "ik voel me niet lekker" 

Staart tussen de achterpoten "ik ben bang"

Opgezette haren op de staart "ik daag jou uit"

Opgezette haren op het puntje van de staart "ik sta een beetje onder druk"

De staart wiebelt "hij wil spelen"